انواع داروهای مناسب برای درمان واریس

واریس چیست؟ به سیاهرگ های متورم و بزرگی گفته می شود که معمولا در پاها و مچ پا دیده می شود.

این رگ ها به دلیل از کار افتادن دریچه های داخلی خود که به جلوگیری از برگشت خون کمک می کند، دچار اختلال می شوند و خون در آنها تجمع می یابد.

در نتیجه رگ ها کشیده و برآمده می شوند و در زیر پوست به رنگ آبی تیره یا بنفش دیده می شوند.

علت بروز واریس

از علت های ایجاد واریس پا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ضعف دریچه های وریدی:

دریچه های داخلی وریدها که به جریان خون در جهت صحیح کمک می کنند، ممکن است ضعیف یا آسیب ببینند.

این باعث می شود که خون به عقب برگردد و در رگ ها جمع شود.

عوامل ژنتیکی:

سابقه خانوادگی واریس می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

سن:

با افزایش سن، خاصیت ارتجاعی و استحکام دیواره سیاهرگ ها کاهش می یابد که می تواند منجر به واریس شود.

بارداری:

تغییرات هورمونی و فشار اضافی روی رگ ها واریس در دوران بارداری را به همراه دارد.

ایستادن یا نشستن طولانی مدت:

مشاغلی که نیاز به ایستادن یا نشستن طولانی مدت دارند می توانند فشار زیادی به رگ ها وارد کرده و منجر به واریس شوند.

چاقی:

اضافه وزن می تواند فشار بیشتری بر رگ ها وارد کند و خطر ابتلا به انواع واریس را افزایش دهد.

درمان واریس با دارو

درمان دارویی وریدهای واریسی یکی از گزینه‌های موجود برای کاهش علائم و مدیریت بیماری است.

اگرچه ممکن است به درمان‌های غیردارویی و جراحی نیز نیاز باشد.

در اینجا مروری بر داروهای رایج برای درمان وریدهای واریسی آورده شده است:

داروهای محافظ عروق:

این داروها به تقویت دیواره عروق و کاهش نشت مایع از عروق کمک می کنند.

نمونه هایی از این داروها عبارتند از دیوسمین و هسپریدین.

این داروها معمولاً به کاهش تورم و درد وریدهای واریسی کمک می کنند و می توانند علائم را بهبود بخشند.

دیوسمین:

این دارو به تقویت دیواره سیاهرگ ها کمک می کند و به کاهش تورم و درد ناشی از واریس کمک می کند.

معمولاً در دوزهای 500 تا 1000 میلی گرم در روز تجویز می شود.

هسپریدین:

این دارو همراه با دیوسمین برای تقویت دیواره سیاهرگ ها و کاهش التهاب و تورم نیز استفاده می شود.

داروهای ضد التهابی غیر استروئید (NSAIDs داروهای غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند به کاهش درد و التهاب مرتبط با واریس کمک کنند.

قرص دافلون:

دافلون یک داروی محافظ عروق است که به طور خاص برای درمان مشکلات عروقی و وریدی تجویز می شود.

این دارو حاوی ترکیبی از دو ماده فعال دیوسمین و هسپریدین است.

این ترکیب به تقویت دیواره رگ های خونی، کاهش التهاب و بهبود جریان خون کمک می کند.

این داروها معمولاً برای تسکین موقت علائم استفاده می شوند.

قرص ونوگل:

ونوگل یک داروی محافظ عروق است که برای درمان مشکلات عروقی و وریدی استفاده می شود.

این دارو معمولاً برای کاهش علائم مرتبط با واریس و نارسایی مزمن وریدی تجویز می شود.

ونوگل به طور خاص حاوی ترکیبی از دیوسمین و هسپریدین مشابه دافلون است و بنابراین کاربرد و مکانیسم اثر مشابهی دارد.

ایبوپروفن:

این دارو به کم شدن درد و التهاب ناشی از واریس به شما کمک می کند.

معمولاً در دوزهای 200 تا 400 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت تجویز می شود.

ناپروکسن:

این دارو برای کاهش درد و التهاب نیز مؤثر است و معمولاً در دوزهای 250 تا 500 میلی گرم دو بار در روز استفاده می شود.

داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت:

در برخی موارد داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین و هپارین برای جلوگیری از لخته شدن خون و جلوگیری از تشکیل لخته های عمیق در رگ های واریسی تجویز می شود.

این داروها به ویژه زمانی که خطر لخته شدن خون وجود دارد مفید هستند.

وارفارین:

این دارو برای جلوگیری از تشکیل لخته خون و درمان لخته های عمیق تجویز می شود. دوز و مدت مصرف این دارو باید تحت نظر پزشک باشد.

پلاویکس (کلوپیدوگرل):

این دارو به کاهش تشکیل لخته خون کمک می کند و معمولاً در موارد خاص همراه با سایر داروها تجویز می شود.

داروهای گشادکننده عروق:

این داروها به گشاد شدن عروق خونی و بهبود جریان خون کمک می کنند.

آنها ممکن است به عنوان مکمل در درمان واریس پا استفاده شوند.

پنتوکسی فیلین (Pentoxifylline):

این دارو به بهبود جریان خون و کاهش علائم واریس کمک می کند.

معمولاً در دوزهای 400 میلی گرم سه بار در روز تجویز می شود.

داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت:

در برخی موارد داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین و هپارین برای جلوگیری از لخته شدن خون و جلوگیری از تشکیل لخته های عمیق در رگ های واریسی تجویز می شود.

این داروها به ویژه زمانی که خطر لخته شدن خون وجود دارد مفید هستند.

داروهای گشادکننده عروق:

این داروها به گشاد شدن عروق خونی و بهبود جریان خون کمک می کنند.

آنها ممکن است به عنوان مکمل در درمان واریس استفاده شوند.

نکات مهم در استفاده از دارو

رعایت برخی نکات مهم به درمان شما کمک می کند و تاثیر بیشتری برای شما خواهد داشت.

مشورت با پزشک:

قبل از شروع هر نوع درمان دارویی، لازم است با پزشک مشورت شود.

پزشک شما می تواند داروی مناسب را بر اساس شرایط خاص شما تجویز کند و شما را از عوارض جانبی احتمالی آگاه کند.

پاسخ به درمان:

داروها ممکن است علائم را به طور کامل تسکین ندهند، اما می توانند به کاهش درد و تورم و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.

درمان های ترکیبی:

داروها ممکن است با درمان های دیگر مانند ورزش، جوراب های فشرده و تغییر شیوه زندگی ترکیب شوند تا نتایج بهتری حاصل شود.

عوارض مصرف دارو برای درمان واریس

مصرف داروهای مختلف برای درمان واریس می تواند عوارض جانبی داشته باشد.

شما می توانید با استفاده از درمان های خانگی و طب سنتی واریس با عوارض کم تر اقدام کنید.

مهم است که قبل از شروع هر نوع درمان دارویی با پزشک خود مشورت کنید.

مطمئن شوید که داروهای تجویز شده برای شرایط خاص شما مناسب است و عوارض جانبی احتمالی را در نظر بگیرید.

در زیر برخی از عوارض جانبی رایج مرتبط با داروهای مورد استفاده برای درمان واریس آورده شده است:

دیوسمین و هسپریدین:

این داروها به طور کلی به خوبی تحمل می شوند.

ممکن است عوارض جانبی مانند سردرد، مشکلات گوارشی (تهوع، درد معده) و بثورات پوستی در برخی افراد ایجاد کنند.

ایبوپروفن:

• مشکلات گوارشی: از جمله درد معده، حالت تهوع، استفراغ و زخم معده.
• اختلالات کلیوی: مصرف طولانی مدت آن می تواند منجر به مشکلات کلیوی شود.
• مشکلات قلبی: افزایش خطر حملات قلبی و سکته در دوزهای بالا یا استفاده طولانی مدت.

ناپروکسن:

• عوارض گوارشی: مانند درد معده، حالت تهوع و زخم معده.
• مشکلات کلیوی: اختلال در عملکرد کلیه در استفاده طولانی مدت.
• نارسایی های قلبی: مشابه ایبوپروفن، مصرف ناپروکسن نیز با افزایش خطر مشکلات قلبی مرتبط است.

وارفارین:

• خونریزی: افزایش خطر خونریزی داخلی و خارجی، از جمله خونریزی در معده، روده و مغز.
• کبودی و خونریزی زیر جلدی: ممکن است کبودی غیرمعمول ایجاد شود.
• مشکلات کبدی: تغییرات در عملکرد کبد و نیاز به نظارت منظم بر عملکرد کبد.

پلاویکس (کلوپیدوگرل):

• خونریزی: افزایش خطر خونریزی، مشابه وارفارین، اما به طور کلی با خطر کمتر.
• مشکلات گوارشی: از جمله درد معده، حالت تهوع و در برخی موارد زخم معده.
• مشکلات پوستی: ممکن است باعث بثورات پوستی و واکنش های آلرژیک شود.

پنتوکسی فیلین:

• مشکلات گوارشی: از جمله تهوع، استفراغ، درد معده و اسهال.
• سردرد و سرگیجه: برخی افراد ممکن است به سختی این دارو را تحمل کنند و دچار سردرد و سرگیجه شوند.
• واکنش های آلرژیک: از جمله بثورات پوستی و خارش.

نکات مهم برای مدیریت عوارض مصرف داروهای درمانی واریس

درمان واریس با دارو می تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

توجه به عوارض و مشورت با پزشک در هر مرحله از درمان ضروری است.

مشورت با پزشک:

در صورت مشاهده عوارض جانبی ناشی از مصرف دارو، فوراً با پزشک خود و یا کلینیک های تخصصی واریس همانند کلینیک ایران واریس تماس بگیرید.

پزشک می تواند دوز دارو را تغییر دهد یا داروی دیگری تجویز کند.

نظارت منظم:

برخی داروها برای جلوگیری از عوارض جانبی جدی نیاز به نظارت منظم دارند.

این شامل آزمایش خون منظم و آزمایشات عملکرد اندام است.

علائم را بشناسید:

دانستن علائم عوارض احتمالی به شما کمک می کند تا به مشکلات واکنش سریع نشان دهید و از مشکلات جدی تر جلوگیری کنید.